Bir süredir hem gündüz hem de akşamlarımı ele geçiren, bana göre felaket ötesi Twilight serisinden fırlamış (hayatınızı filmi buysa lütfen alınmayın) bir vampir gibi enerjimi emen işim nedeniyle yeni bir yazı ekleyemedim bloga. Hem okuma keyfiniz hem de damak tadınızı düşünerek yeni ve lezzetli hikayelerle gelebilmem için kısa bir ara verip kendimi şarj etmem gerekti.

Bu sürede çalışmak dışında birşey yapmadın mı, yeni tarif, fotoğraf yok mu diyenler için de iyi haberlerim var: bu yoğunluğun içinde bir de yeme-içme dünyasının başkentine kısacık bir gezi yaptım, şu an okuyabildiğiniz Türkçe versiyonla ilgili çalışmaları hiç saymıyorum. Geziyle ilgili lezzetli detayları önümüzdeki günlerde yine burada bulacaksınız. Ama bundan önce size yakın zamanda yaşadığım mutlu bir tesadüften bahsedeyim.

Işkın

İngilizce’de adı rhubarb diye geçen Türkiye’de ise pek fazla bilinmediği için tüketilmeyen ışkın meyvesini (aslında sebze ailesine ait olduğunu da söylüyor botanikçiler o yüzden meyve demek doğru mu emin değilim ama ben öyle kabul ediyorum) uzun zamandır çarşıda pazarda arar dururum. Az tatlı çokça ekşi olan bu meyvenin kendine has aromasını ilk kez tattığım anda çok sevmiştim ama bizde satılmadığı için üzülmüştüm de. Pazardaki satıcılar bile eşgalini verip, robot resmini gösterdiğim bu bitkiyi tanımayınca, uyumu tescilli çilek-ışkın çiftini kendi mutfağımda başgöz etme hayalim de suya düştü.

Haftalar geçti, ben de ışkını unuttum gitti derken geçtiğimiz günlerde ofisten çıkarken gözüm yolun karşısında anlamsız şekilde duran tezgaha takıldı ki İstanbul’da en yoğun yaya trafiğinin olduğu caddenin dibinde böyle bir şeyle çok sık karşılaşmazsınız. Tezgah ışkın olduğunu zannettiğim bitki kökleriyle doluydu ancak buna inanamadığım için hayal gördüğümü ya da adamın aşırı hormonlu kuşkonmazlar yetiştirip, sonrasında bunları tezgahına dizip gururla gezdirdiğini bile düşündüm bir an için. Yaklaşınca şaşkınlığım daha da arttı, gördüklerim gerçekten taze ışkın kökleriydi. Alelacele ışkınlarımı alıp çantama koyduğumda o günün en mutlu anını yaşadım diyebilirim. Satıcı, yıllardır görmediğim birini karşımda bulmuş kadar coşkulu olmama bir anlam veremedi tabii, hatta genelde doğuda bilinen bu bitkiyi tanımama da bir o kadar şaşırdı. Eskiden, ışkın yetişen yörelerde anneler huysuzlanan çocuklarını oyalamak için bu kökleri şekere batırıp ellerine tutuştururlarmış. Bol su içerdiği için de çok mantıklı ve faydalı geldi bana bu doğal emzik çözümü.

Işkın yaprakları zehirli olmasına rağmen kökü ilaç olarak kullanılan –özellikle de geleneksel Çin tedavi yöntemlerinde- bir bitki. Rengi yeşilden, pembe-kırmızıya doğru değişiyor ve genelde tadı daha çok ekşiye kaçtığı için de şekerle ya da kendisinden daha tatlı meyvelerle pişiriliyor. Işkın özellikle Amerika’da tart meyvesi olarak bilinir ve turtaların, crumbleların önemli malzemelerinden biridir. Eğer serada yetiştirilmediyse, doğal ortamında yazdan hemen önce, kısa bir süre boyunca görülürler. Bazı ülkelerde ışkın baharın müjdecisi olarak da kabul edilir. Kökler toplanır toplanmaz tüketilebilir ve tazeliği çıtır çıtır olmalarından anlaşılır.

Söylemeye gerek yok, ışkınları eve getirdikten sonra soluğu mutfakta aldım ve nicedir özlediğim çilek ve ışkınlı crumble’I yapmaya koyuldum (maalesef crumble’ın bir Türkçe karşılığı yok, “ufalama” desem yöresel bir yemek gibi anlaşılacak ama bizim yörelerle uzaktan yakından alakası yok, tipik bir Amerikan lezzeti bu). Kaderin birleştirdiği ışkın-çilek çiftini mutfağımda mutlu sona erdirdikten sonra fırından gelen kokular aklımızı başımızdan almaya yetti. Dahası bu bana hayatın her an her yerde yeni hoşluklar yapmaya hazır olduğunu hatırlattı tekrar. Bazen en beklemediğimiz şeyleri yanıbaşımızda bulabiliyoruz, tek yapmamız gereken gözümüzü, algımızı açık tutmak. Sanırım bu herşey için geçerli. Aradığınız her neyse karşı köşede sizi bekliyor belki de, yeter ki önünden öylece bakıp geçmeyin

Malzemeler ( 8 kişilik)
Üst hamuru için

• 100 g eritilmiş tereyağı
• 1 ¼ bardak* un
• 90 g esmer şeker
• 1 çay kaşığı* kabartma tozu

Dolgu için

• 4 bardak* çilek (sapları ayıklanmış ve dörde bölünmüş)
• 1 ½ bardak*ışkın (kabukları soyulmuş ve 2cm’lik parçalara kesilmiş)
• 60 g beyaz şeker
• 3 çorba kaşığı* mısır nişastası
• 1 limonun suyu
• 1/4 çay kaşığı* ince deniz tuzu
• 1/8 çay kaşığı* rendelenmiş muskat (isteğe bağlı)

*Bardak ölçüsü Amerikan “cup” ölçüsüdür.  Yaklaşık 235 ml.’ye denk gelmektedir. Türk bardak ölçüsü ortalama 200 ml.’dir. Çorba kaşığı ve çay kaşığı ölçüleri de yine Amerikan ölçülerindeki “tablespoon” ve “teaspoon” karşılığıdır. Bu ölçüler için gerekli kapları mutfak malzemeleri satan yerlerden temin edebilirsiniz.

Yapılışı