Bazen hayatımızda komik tesadüfler olur ya nasıl açıklayacağımızı bilemediğimiz, işte onlardan biri de benim başıma her kış gelecek gibi görünüyor. Ne zaman soğuk hava muhalefeti nedeniyle canım market alışverişine çıkmak istemese ve evdeki malzemelerden bir şeyler yapayım desem, o bir şeyler hep balkabaklı şeyler oluyor. Bu kış da İsviçre saati gibi dakik çalışan bu kural bozulmadı ve buz gibi bir cumartesi günü kendimi balkabağı dilimlerinin önünde ne yapsam diye derin derin düşünürken buldum.

Aklımda, bir kek ya da kurabiye yapmak vardı, önümde de dilim dilim balkabakları. Evde leziz bir kek ya da kurabiye yapmaya yetecek kadar un, yumurta, çikolata ve tereyağı olması aklımdaki ”Peki bu kabaklar ne olacak?” sorusuna bir cevap teşkil etmedi elbette. Balkabağını son model bir arabaya dönüştürecek sihirli güçlerden yoksun olduğum gerçeğiyle yüzleşince, onu bir şekilde kek-kurabiye tarifi içinde kullanmak da şart oldu. Bu noktada elimde 3 anahtar kelimeyle kaldım:kek, kurabiye ve balkabağı. Eski-yeni yemek dergilerini kitaplarını karıştırırken sorumun cevabı birden aklıma düştü. Whoopie! Evet, yanıtı bulunca çok sevindim ama bu benim sevinç çığlığım değil cevabın ta kendisiydi. Whoopie pay!

Aslında whoopie pay ne kek ne de kurabiye, ikisinin arasında bir yerde. Belki en doğrusu yumuşak kurabiye olarak adlandırmak bu lezzetli sandviçleri. Yani tam da aklımdakilerin tümüne uyan bir ara çözüm. Üstelik Brooklyn sakinlerinin bayıldığı, bu kadar meşhur olmadan önce orada yaşayan bir arkadaşımdan da adını sıkça duyduğum Baked adlı fırının bir tarifi çıktı karşıma. Bir de balkabaklı olmasın mı? Olsun tabii. O gün başka şey istesem olacakmış ama ben dilek hakkımı whoopie payla kaybetmişim işte.

Adını duyunca siz de benim gibi Amerikalılar neden bu leziz tatlıya whoopie pay demişler diye düşünüyorsanız hemen merakınızı gidereyim. Whoopie pay dediğimiz şey yaygın inanışa göre Pensilvanya’nın yerli halkının bulduğu geleneksel bir tatlı. 1920′li yıllarda burada yaşayan kadınlar bu kekimsi kurabiyelerden pişirip, ortalarına tatlı bir krema sürerek sandviç haline getirirler ve tarlalarda işçi olarak çalışan kocalarının yemek çantasına koyarlarmış. Gün boyu tarlada çalışıp yorulan kocalar yemek arası verip yanlarındaki çanta veya çıkını açtıklarında bir de ne görsünler? Eşleri yemeğin üzerine tatlı olarak bu kremalı sandviçlerden koymuş. Çantasında bu tatlıyı bulan kocaların sevinçten gözleri parlar, ”Whoopie” diye bir sevinç çığlığı atarlarmış. Yemek tarihçilerine göre de whoopie pay adı işte buradan geliyor.

Tarife gelecek olursak, Baked’in sahiplerinden Matt Lewis’a ait olan reçetenin krem peynirli dolgusunu es geçip yerine mis gibi bir aromaya sahip olan mürver çiçeği şurubuyla zenginleştirilmiş kendime göre bir formül uyguladım. Tabii siz de vanilyalı tereyağ kreması, biraz taze kremayla karıştırılmış çikolata ya da en basitinden sevdiğiniz bir reçel hatta fındık ezmesiyle kendi sandviçlerinizi yapabilirsiniz. İlk ısırıkta size ”Whoopie!” diye bir çığlık attırıyorsa bilin ki olmuştur.

Malzemeler (yaklaşık 16 whoopie pay için)

Pay kısmı için
• 3 su bardağı* un
• 1 çay kaşığı* tuz
• 1 çay kaşığı* kabartma tozu
• 1 çay kaşığı* karbonat
• 2 çorba kaşığı* tarçın
• 1 çorba kaşığı* toz zencefil
• 1 çorba kaşığı* toz karanfil
• 2 su bardağı* esmer şeker
• 1 su bardağı* sıvıyağ (ben fındık yağını tercih ettim)
• 3 su bardağı* soğutulmuş balkabağı püresi
• 2 yumurta
• 1 çay kaşığı* vanilya özütü

Mürver çiçeği aromalı dolgu için

• 2 yumurtanın beyazı
• 100g toz şeker
• 200g oda sıcaklığında terayağı
• 2 1/2 çorba kaşığı* mürver çiçeği şurubu

* Su bardağı, çorba kaşığı ve çay kaşığı ölçüleri Amerikan ölçülerindeki ”cup”, “tablespoon” ve “teaspoon” karşılığıdır. Bu ölçüler için gerekli kapları mutfak malzemeleri satan yerlerden temin edebilirsiniz.

Yapılışı